بررسی ﺗﺄثیرات تغییر اقلیم بر شماره روز اولین یخبندان پاییزه و آخرین یخبندان بهاره در ایران با استفاده از ریز مقیاس نمایی SDSM

تغییر تاریخ اولین یخبندان زودرس پاییزه و آخرین یخبندان دیررس بهاره که به لحاظ کشاورزی بسیار حائز اهمیت است، می تواند یکی از پیامدهای پدیده گرمایش جهانی باشد. یکی از روش های مطالعه اقلیم آینده، استفاده از خروجی مدل های گردش عمومی جو است اما این مدل ها به دلیل قدرت تفکیک زمانی و مکانی پایین، گویای تغییر اقلیم منطقه ای نمی باشند. در این تحقیق از مدل آماریSDSM برای ریز مقیاس نمایی نتایج مدل های گردش عمومی جو تحت دو سناریو انتشار A2 و B2 در چند نمونه اقلیمی استفاده شده است. نتایج این تحقیق برای چشم انداز 2039-2020 نشان می دهد که دمای کمینه در اکثر ایستگاه های انتخابی افزایش و در مابقی ایستگاه ها تفاوتی نخواهد کرد. میانگین شماره روز آخرین یخبندان بهاره هم در ایستگاه های کرمانشاه، گرگان و رشت کاهش و در ایستگاه های اصفهان و زاهدان بدون تفاوت و در مابقی ایستگاه ها افزایش می یابد. میانگین شماره روز اولین یخبندان پاییزه در ایستگاه کرمانشاه افزایش، در ایستگاه رشت بدون تفاوت و در مابقی ایستگاه های مورد مطالعه کاهش خواهد یافت. با توجه به پیش بینی افزایش طول دوره یخبندان در اکثر ایستگاه های مورد مطالعه، فراوانی وقوع یخبندان در تمام ایستگاه ها در دوره 2020 تا 2039 در مقایسه با 1961 تا 1990کاهش خواهد یافت.همچنین نتایج بیانگر کاهش فراوانی وقوع دماهای کمینه کوچکتر از دهک اول یا یخبندان شدید و افزایش وقوع دماهای کمینه بزرگتر از دهک نهم  یا یخبندان ضعیف و افزایش دمای کمینه دهک اول و دهک نهم در ایستگاه های مورد مطالعه می باشد.